Uncategorized

Nino

Geboren op 2/9/2010, 2.535 kg, 47 cm.
Photobucket
Na een droom van een zwangerschap helaas een flinke anticlimax… Nino bleek het geboren worden niet zo fijn te vinden en was flink overstuur. Hij verhuisde naar neo. Het ging een dag best goed: wij mochten hem vasthouden en zelfs voeden, tot gisteren extra problemen de kop opstaken. Een transport naar de intensieve neonato van het Uz werd georganiseerd. Ik verhuisde mee en raakte daarmee mijn laatste beetje houvast kwijt. Nog maar weinig opvolging van mijzelf, onpersoonlijkheid, onzekerheid en onduidelijkheid zijn hier troef. Maar eens mens doet het, omdat het nu eenmaal niet anders kan.

Het is uiteraard de mooiste baby ooit, dat spreekt. Alleen zou ik hem graag zien en aanraken, vasthouden en voeden. Dus, kleine man, je moeder en vader doen hun best om dit alles te kaderen en te ondergaan. Je recht op puberen heb je al verspeeld, zegt je vader. Ik weet dat je de geboorte niet leuk vond. Het was voor mij ook geen pretje. De rest is voor mij een waas, zo onwerkelijk. Ik functioneer nog best gewoontjes, omdat ik wel een stootje gewoon ben in het leven. Bovendien zit je moeder zo in mekaar, kleine man. Ze slaat heus soms wel in paniek, maar gaat daarna in survivalmodus. Momenteel doe ik maar wat. Ik kolf en spoel, lek en strompel, wacht en hoop. Ik bezoek je maar vind dat stiekem maar niets, want daar moet ik, je mama, gewoon toekijken. Anderen noemen je schatje en vriend, raken je aan, prikken je hieltjes blauw. Doe je best liefje… Mijn en ons liefje. You can do it. Dat zou ik zo ongelooflijk geweldig van je vinden. Al vind ik je nu ook al ongelooflijk geweldig. Want dat ben je ook!

Reacties uitgeschakeld voor Nino