Nino

1

Het is inmiddels al een week geleden, maar dat zoontje van ons, dat is inmiddels gewoon al een deel van de verjarende mensheid. Eigenlijk is dat toch wel een mijlpaal. Eerst telt men in dagen, dan in weken, maanden, maar jaren: daar moet ge toch even op wachten. Zo’n dag of 364 zelfs. Maar kijk, het is al zover!

Ik zal u niet vervelen met tientallen foto’s van een met slagroom besmeerde baby, eigenlijk hebben we die niet eens. Soms denk ik dat ik toch 1 of ander ouderkronkeltje mis, maar goed. Ik maakte wel een kroon, al moest ik snel toegeven dat ik die vaardigheid in de toekomst toch wat zal moeten bijschaven.

Photobucket

Er was natuurlijk wel een schone taart…

Photobucket

En veel lieve familie om die te helpen opeten.

Photobucket

Het kind las als een echte peuter zijn kaartjes…

Photobucket

… en is verder, als hij goed gehumeurd is, nog altijd een even zot spook.

Photobucket

Photobucket

Voor de rest: neen, hij slaapt nog altijd niet goed of door en ja, ik ben moe. Maar dat bent u beu gehoord en ik ook, dus dat komt goed uit.

En ja, dat was ook best een beetje raar, zo’n verjaardag met eigenlijk vooral slechte herinneringen. Maar we doen uiteraard vooral van count your blessings: zie dat daar eens zitten zeg!

Reacties uitgeschakeld voor 1