• koken met Lieve,  overpeinzingen

    Vegetarisme, de tussenstand.

    Jaja ik weet het, eigenlijk doen wij helemaal niet vegetarisch. Eén keer per week staat er nog vis of ander zeebeest op het menu, en zelf weiger ik de paëlla niet die mijn pa met veel liefde heeft bereid voor de zondagmiddag. Ook eten we nog gewoon kaas zonder de etiketjes na te pluizen, wat helaas niet ok is. Voor mij toch wel dé verrassing en desillusie, zeg. Een paar tussentijdse overschouwingen. Minder vlees eten is écht geen ramp. Er bestaan veel echt lekkere gerechtjes. Het is een knop omdraaien in het hoofd. Of een knop die vanzelf omdraait als ge het een kans geeft. Ik ben zot geworden van…

  • handenarbeid,  overpeinzingen

    Over dat vlees.

    Menslief, wat heb ik al veel blogjes in mijn hoofd gehad. Ze zijn er alleen nog niet uitgekomen. Zelfs als ge werkloos zijt is dat druk: 2 kindertjes, 2 huisdieren, een manmens en een huishouden. (Niemand een halftijdse kracht nodig feitelijk? Roep!) Blogjes over die kindjes, die manmens, dat huishouden. Blogjes over mijn mama, over verdriet, over hoe beu ik citroenen ben en TOCH GEEN LIMONADE LUST! Blogjes over waarom ik niet blog op die momentjes dat ik letterlijk mijn handen vrij heb. (Geen paniek, het kwam met veel gevloek.) Blogjes over hoe dat gaat met dit, en misschien moet ik daar op deze World Vegetarian Day maar eens mee…

  • overpeinzingen

    Alweer vermist: gebruiksaanwijzing.

    En zo blijk ik – naast die voor baby’s – alweer een gebruiksaanwijzing te missen.  “Hoe rouwt men?”, ware het niet een zo complex proces dat bij iedereen anders verloopt, ik zou er een foldertje voor laten maken. Niet dat ik niet eerder mensen verloor… Ik heb al een behoorlijke tijd geen grootouders meer en 2 jaar geleden verliet lief zijn mama ons ook al veel te vroeg. Maar ook toen stond ik steeds voor een vraagstuk: wat is dit nu? Hoe moet ik mij nu voelen? Bij andere blogsters die ook ouders verloren lees ik veel meer pijn, intens verdriet, doorleving. Voorlopig ben ik niet overmand door al die…

  • overpeinzingen

    Zo gaat dat dan.

    Een blog die verwordt tot wat ge nooit bedoeld hadt. Met eigenlijk best veel miserie, veel intieme dingen, die ge dan toch maar achter paswoordjes verstopt. Terwijl ge een beetje allergisch waart aan paswoordjes. Tja. En veel weekmenuten, dat ook. Een mengelmoes van oppervlakkige en minder oppervlakkige dagdagelijkse dingen. Vroeger blogde ik ook, en dat was ook vaak persoonlijk. Maar toen was ik een puber. Ik wist niet beter en vond die uitlaatklep wel fijn. Tot die serieuze klets in mijn gezicht, die me meteen ook de gevaren van het wereldwijde web liet zien. Het bleek allesbehalve veilig. Ik liet het enkele jaren voor wat het was, maar de lokroep…

  • le nouveau bébé est arrivé,  Nino,  overpeinzingen

    Nog niet verzopen, en dat is een kunst als ge naar buiten kijkt.

    “Het is alsof er nooit iets gebeurd is!”, sprak mijn gynaecoloog, na het postnatale controlebezoekje. En zo voelde het ook. Gewicht weg, alles weer op zijn plaats, ik weer in een onaangename positie op zijn tafel maar dit keer met een slapend wichtje in de buggy naast me. “En zo braaf, ge kunt er mee buitenkomen!”. Tja, dat was dan weer een moedige uitspraak. Ik had immers het lief gesmeekt om mee te komen, want ze zou vast weer krijsen in de maxi cosi en dan zou ik daar liggen en haar niet kunnen oppakken en de dokter zou er ook gek van worden en… U kent het misschien wel,…

  • overpeinzingen,  Weekmenu

    Week 11/5 – 17/5

    Het was een bizar weekje. U weet dat of u weet dat niet, maar ondergetekende woont in Wetteren. En daar viel deze week heel wat te beleven! Nu wonen wij niet in de zogenaamde gevaarlijke perimeters, maar eerder in de suburbs van deze grootgemeente. U herinnert zich dat of u herinnert zich dat niet, maar het was ook vrij mooi weer vorige week. Zodoende zaten mijn 2 kleine kindjes en ik eigenlijk al 2 dagen grotendeels buiten, toen er zo helemaal geen gevaar was voor de volksgezondheid en we dachten dat er ‘gewoon’ een trein lag te branden. Nadien veranderde dat een klein beetje natuurlijk, met 3 dagen innerlijke paniek…

  • overpeinzingen

    Eet dat kind met haar weekmenuten nu nog altijd zoveel vleesch?

    Wel ja hoor, blijkbaar. En dat in tijden waarin ge om écht mee te zijn toch minstens van Dagen zonder vlees moet doen, en eigenlijk bij voorkeur gewoon vegetarisch of zelfs veganistisch door het leven poogt te gaan. Ik zal u wel eerlijk bekennen: ik worstel daarmee. Principieel heb ik eigenlijk geen probleem met de consumptie van een stukje beest. Als ik op National Geographic een leeuw een ander wezen zie verorberen, of ik zie mijn lievelingsdier in actie, dan is immers maar pijnlijk duidelijk dat levende wezens in sé niet lief zijn voor mekaar, als het aankomt op leven en overleven. Maar soit, dat is een discussie van geheel…