• Hummeltje,  overpeinzingen

    38 weken

    Ik nam op 8 weken eens foto nr. 1 en dacht toen dat er een buikje zichtbaar begon te worden. Onzin natuurlijk, dat waren gewoon mijn natuurlijke welvingen, doorspekt met een boel verlangen en fantasie. En dan komt die buik rond de 20 weken, wordt die alsmaar groter en komt ge terecht op 38 weken, foto nr. 2, denkende: “Holy crap, ben ik dat??”. En dan denkt ge ook: “Ik neem een foto om de 2 weken… Het zou best wel eens de laatste kunnen zijn.” En dan slikt ge. En slikt ge nog eens. Als ik er diep over nadenk, dan nemen de zenuwen de bovenhand. Dan denk ik…

  • Hummeltje

    36 weken

    Gisteren, that is. Maar gisteren had ik geen tijd om te bloggen wegens druk, van hier naar ginder en een hondje dat van haar baarmoeder werd ontdaan (ocheer). Ze stelt het goed trouwens. Ik, ik heb wel nog een baarmoeder. Een redelijk uitgerekte zelfs. Kijk maar. En wat geeft dat, zo 36 weken zwanger zijn? – Vermoeidheid. Ja, ik weet het, normale vrouwen hebben dat in het eerste trimester. Ik in het derde, zo blijkt. Slapen kan ik nog altijd prima, maar uitgeslapen geraak ik niet meer. Ach, ik kan er maar al aan wennen. – Plasjes. Miljoenen, miljarden plasjes. ’s Nachts, overdag, voor vertrek ergens heen, na vertrek ergens…

  • Hummeltje,  zever, gezever

    Weddenschapke, anders?

    Deze week kreeg ik een interessant mailtje van mijn liefste zus (die mij trouwens chocolade kwam brengen na het lezen van mijn vorig logje. U wil ze ook hé, die zus?). Er is een heuse weddenschap opgezet. Getiteld: ‘Hummel: male or female’ en ook naar gewicht wordt een gooi gedaan. De stand binnen de familie is redelijk fifty-fifty en de winnaar krijgt een watermeloen. Omdat dat naar het schijnt ongeveer evenveel weegt als een klein hummeltje. Ja, ja. Met Tamara heb ik al een deal: zij voorspelde mij dat mijn navel niet meer zou ploppen en zal vermoedelijk gelijk krijgen. Ik heb haar een doopsuikerken beloofd als haar voorspelling uitkomt.…

  • Hummeltje,  zever, gezever

    Bad Mood

    Net zoals het een paar (belachelijk weinige) dagen behoorlijk warm moet zijn eer we van een hittegolf spreken, kan ik nu wel besluiten dat er hier een Slecht Humeur heerst. Niet zo eentje van 1 dag, maar een hardnekkiger. Bij mij dus, welteverstaan. Sigh. En redenen dat ik heb, mensen. Redenen! Grondige, diepzinnige redenen! Zo vind ik dat mijn haar ontzettend slecht geknipt is, bijvoorbeeld. Maar dan ook écht slecht. Hoe durven ze. En gaat mijn kat continu op plaatsen liggen waar ze dat niet mag. Het loeder. Zo ben ik vreselijk moe, ook al slaap ik genoeg. Vind ik het gezoem van vliegen onuitstaanbaar. Ben ik dit jaar niet…

  • de hulplijn,  Hummeltje,  overpeinzingen

    Overtuig mij eens, peoples.

    Soms lees ik her en der dat jonge moedertjes erg schrikken over de impact van de eerste weken/maanden kraamtijd. Van de intensiteit, de moeite die het kost, de vermoeidheid, het gebrek aan de beruchte roze wolken. Ik las zelfs al op fora: “Waarom heeft niemand mij gewaarschuwd?”. En ik vroeg me af of deze dames op dezelfde aardbol rondlopen als ik. Ik, ik heb namelijk een beetje last van het tegenovergestelde. Ik hoor ontzettend veel verhalen over hoe zwaar, moeilijk en uitputtend het is. Wat een verschrikking zo’n klein baby’tje kan zijn. Reflux, allergieën, huilbaby’s, vreselijke nachten, wanhoop, structuurloze dagen, isolement… Ik ‘weet’ er onderhand zo wat alles van. Of…

  • Hummeltje

    30 weken

    En nu is het aftellen zeker? Vaststelling: er komen een aantal euhm, ‘interessante’ kwaaltjes bij, zo na een tijd. Ik ga ze niet allemaal met u delen. Wees daar blij om. Zoals ik deze week bijvoorbeeld tweette: ‘I have the boobs of Pamela Anderson and the feet of my late grandmother, darn sexy combo!’. Ge hoeft nog geen busticketje richting deze regionen te kopen, die boobs zijn met een korreltje zout te nemen. Maar toch, maar toch. De voeten, dat komt door vocht, zo schijnt. Ik had daar wel over gelezen, maar het blijft confronterend hoe uw lijf een eigen leven gaat leiden. Ik met de eeuwige te dunne enkeltjes…

  • Hummeltje

    Eens zien anders?

    Ik weet het, het is hier stil en saai. Mijn inspiratie is een beetje zoek. Maar wees niet bang (want dat bent u natuurlijk): een blog-stop, dat ben ik niet van plan. U zal dat wel merken, ik ben van het principe: is er even geen goesting of geen inspiratie, dan blog ik even niet. Easy-peasy. Is er hier dan niets gaande? Ja, natuurlijk wel. Zo heb ik bijvoorbeeld uiteindelijk geen zwangerschapsdiabetes en gaan wij wegens een overdaad aan vervloekte voortekenen voorlopig niet op reis. Ook hebben we ongeveer een geboortekaartje klaar en hebben we als echte volwassenen een geboortelijst klaarliggen. Maar u ziet, veel van dit nieuws bevat wel…

  • Hummeltje

    28 weken

    …aka de start van Trimester Drie. Wow. Zwanger? Wie zwanger, waar zwanger? Oh juist ja, ik zwanger. En al een redelijk beetje veel zwanger, precies. De rust is voorlopig weder gekeerd. Geen bandenpijnen meer en de buik voelt op één of andere manier weer veel natuurlijker aan. De 27-weken echo was uitstekend. Hummeltje weegt ongeveer een kilo, heeft voldoende vruchtwater en een gezichtje. Jahaa, vaneigens een gezichtje, maar nu ook eentje dat wij gezien hebben. Op 3D echo. ZO bizar. Maar heel erg cool. Voorlopig niets gehoord van de suikertest, en bij zo’n dingen is geen nieuws = goed nieuws. De “voorwanneerists” en “magikdaareensaankomens” zijn alomtegenwoordig, maar storen me zeker…

  • de hulplijn,  Hummeltje

    Zijt ge wel zeker…

    … dat dat in elk lijf past, zo’n baby? Ik begin er stilaan mijn twijfels bij te hebben. De gedachte dat Hummeltje nu iets rondom een kilo zou moeten wegen en dat dit nog zal verdriedubbelen, vind ik eng. En hoe mooi ik de dikke hoogzwangere buiken ook vind, ook hen vind ik een tikkeltje akelig. Zo groot! Zo opgeblazen! Ik heb daar nooit bij stilgestaan, maar nu des te meer. Ik vind de buik namelijk ongeveer groot genoeg zo nu *kuch*. En ik heb er best ook wel last van. Mijn tempo is inmiddels gehalveerd en bovendien heb ik bij het wandelen vaak bandenpijnen die niet geheel aangenaam zijn.…

  • Hummeltje

    24 weken

    Ieks, wat klinkt dat al ver gevorderd. En het begint er ook zo uit te zien vind ik, maar spreekt u mij gerust tegen. We gaan vandaag eens voor een navybellylook. Tussentijdse vaststellingen: Er is een buik, maar ik heb daar (nog) geen last van. Ik kan slapen in elke houding en merk geen verschil met voorheen. Amper pijnen (occasioneel eens wat bandenpijn), harde buiken zijn me nog onbekend, ik voel me niet trager, niet slomer, niet zwaarder… Al hou ik er wel rekening mee dat de last kan gaan beginnen, want de buik groeit stevig. Mijn gewicht gaat in stijgende lijn, ik steek het op de zwangerschap en misschien…