Travel

Voor u uitgetest: reizen met een peuter.

Vorig jaar trokken wij met baby, pak en zak richting Provence, in de hoop daar een weekje samen tot rust te komen na wat turbulente tijden. Een succesverhaal werd dat helaas niet. De autorit viel bijzonder zwaar, de baby werd er voor het eerst in zijn leven ziek (40° koorts op dag 1) en huilde er ongeveer een hele week. Hij wilde niet eten, sliep niet goed, kortom: het was geen pretje. De nood aan ‘er eens echt tussenuit gaan’ bleef sluimerend aanwezig. En meer en meer dacht ik: ‘ach kom, we springen gewoon het vliegtuig op en gaan richting zon’, aangezien het concept van vorig jaar – waarbij we dachten dat het babyproof was (geen vliegtuig, huisje huren waardoor thuissituatie zo goed mogelijk kon nagebootst worden…) – toch faliekant was afgelopen. Erger kon niet, toch!

Enkele vaststellingen:

  • Allemaal goed en wel, zo’n vliegreis, maar als ge start met 3u vertraging, dan zijt ge gejost. Immers: tegen dat ge ooit het toestel moogt bestijgen, zijt ge al zo wanhopig dat ge in uw hoofd al honderd keer ‘IK WIL NAAR HUIS’ hebt geroepen. Ge houdt dat echter in dat hoofd, want ge wilt die paar dozijn bejaarden die u zitten aan te staren terwijl ge uw peutertje tracht te kalmeren geen hartaanval bezorgen. Ze moeten immers nog het vliegtuig op. Samen met u. En uw peutertje. Joy!
  • Oververmoeide en overprikkelde peutertjes, die willen geen 4u op uw schoot gebonden worden. Die protesteren, huilen, krijsen, worden weer rustig, en beginnen dan opnieuw. Maar een vliegtuig, daar kunt ge niet af. Ge moet dat dus gewoon doorstaan, hoe erg ge dat op dat moment ook vindt. iPhones zorgen occasioneel voor wat zeer welgekomen afleiding (foto’s kijken, muziekje luisteren, spelletjes spelen…), al bespeurt u wellicht enige wanhoop in mijn ogen. (Die dingen daar boven de wallen)


Photobucket

  • Mijn peuter vindt slapen voor baby’s. (Of ook niet, want als baby vond hij daar ook niet veel aan.) Feit is: hij viel voor het eerst in slaap tijdens de landing. TIJDENS DE LANDING. Toen was het al rond 22u ’s avonds. Middagdutten had hij ook niet gedaan. Voor baby’s, weet je wel. Helaas moet je na zo’n landing net wél van het vliegtuig, waardoor hij weer wakker werd. Toen moesten we ook nog de bus op. En moest hij weer op mijn schoot. U mag zich levendig voorstellen hoe dat verliep…
  • U mag allemaal weer ademhalen: het ergste was daarmede wel achter de rug. Dat leest u goed, wij hadden een fijne vakantie! Niet makkelijk, niet superontspannend, maar wel fijn. Er was zon, warmte, mijn mannen, ik moest niet koken, wassen of plassen. En daar gingen we voor.


Een handjevol tips:

  • Bereid u goed voor. Ge hoeft niet superveel mee te nemen, maar wel de juiste dingen. Ik ben daar wonderwel behoorlijk goed in geslaagd. Ge kunt daar natuurlijk wel eens wat boodschappen doen indien nodig.


Photobucket

  • Tja, een peuter, daar hebt ge wel nog wat de handen mee vol. Dat doet ook nooit wat gij wilt en loopt altijd de andere richting uit dan gij. Wissel af en toe eens af wat betreft achterna hollen en entertainen, zo kan er altijd wel iemand in de bar eens ietwat rustig genieten van een drankje. En gniffelen om de ander, die voor de 100e keer de lobby doorkruist en op het knopje van de lift moet gaan duwen. Of iets anders uit zijn mouw schudt.


Photobucket

  • Ge kunt best wel ritme bewaren binnen het concept. Het kind kon middagdutten, mee-eten van tafel, op tijd in bed. Wij installeerden ons dan op ons terras, met dit uitzicht. Win-win.


Photobucket

  • Kindjes passen zich aan. Zelfs mijn kindje, ik had dat gelijk niet verwacht. Hij sliep in een reisbedje op onze kamer, en dat heeft eigenlijk niet voor problemen gezorgd. Geniaal blijkt het idee om de lichtschakelaar boven het reisbed te monteren: zo worden ouders elke dag zachtjes gewekt door het kind dat opstaat, het licht 60 keer aan- en uitdoet en daarbij 60 keer ‘OEI!’ roept. Stukken beter dan een wekdienst van het hotel.
  • Uitstappen zijn moeilijk. Maar: moeder wacht al 20 jaar op een kans om eens een orka te zien, dus 1 dag moest hij er wel aan geloven. Helaas doorbreekt dat het ritme (geen echte middagdut) en krijgt ge de dag nadien de rekening gepresenteerd (gekrijs in het restaurant waarop moeder met peuter en rode kaken afdroop en vader alleen verder at). In de auto zag het er nochtans nog heel erg lieflijk uit.


Photobucket

  • Maar ik kan nu wel rustig sterven.


Photobucket

  • Als ge die hebt, gooi wat pedagogische principes overboord. Koekjes en een papfles water hebben ons af en toe een rustig terrasmoment bezorgd. Mijn zoon zit immers niet bijzonder graag in de buggy, maar was op die manier soms wel even zoet te houden. Aan tafel werd hem al eens een frietje toegestopt, of een cakeje bij het ontbijt. Of als vieruurtje een ijsje. Moet kunnen. (Temidden een meute Britten en hun gigantische proporties eggs, bacon & beans ziet dat er zelfs nog heel erg verantwoord uit.)


Photobucket

  • Oh, pampers zijn niet bestand tegen grote hoeveelheden water. Echt niet.
  • Pick your battles. Als de peuterpuber plots zijn hoedje afkeilt en het weigert weer op te zetten, dan is de kans groot dat hij het binnen een halfuur probleemloos zelf weer aan wil. Idem met schoentjes die plots marteltuigen blijken (NEEEE!), of een salopette die van de ene minuut op de andere UIT MOET.
  • Stel uw eisen niet te hoog. Uren op terras hangen, dat zit er de komende jaren niet meer in. Uren aan het zwembad liggen ook niet (chanceke, dat is toch niet mijn ding). Heel rustig eten en teruggaan voor een dessertje ook niet. Maar het lukt allemaal wel en zo wat mate in alles, dat kan feitelijk geen kwaad.
  • Zoek dingen die uw peuter kunnen afleiden als hij het uithangt. Wijs naar een vogel of een vlieg bijvoorbeeld, dat volstaat in vele gevallen. Leer hem ‘ola’ zeggen tegen het personeel en zwaaien naar de zee. Koop een balletje en laat hem los op een plein. Gooi hem eens het zwembadje in. Zo van die dingen.


Photobucket

  • Nadeel van een peuter is dat ge wel werkelijk altijd in de buurt moet blijven, want overal is wel een trap, een badje, een straat… waar dat af /in kan vallen, onder een auto kan lopen of iets anders kan mispeuteren. De kindjes een hele dag in het zwembad droppen en zelf cocktails liggen drinken – zoals de meeste andere gasten – dat zat er voor ons niet in. Stiekem vond ik dat eigenlijk niet erg, zo een volle week compleet in zijn nabijheid doorbrengen. (Hem nadien weer naar de crèche brengen, dat was dan weer wat anders.)


Photobucket

  • Leg er u bij neer dat ge continu in de kijker loopt. Gelukkig bijna altijd in de positieve zin: het bleek zelfs voor zure Duitsers moeilijk om het goddelijke blonde krullebolletje irritant te vinden. Kindonvriendelijke mensen en hun blikken, daar sluit ge u zeer snel voor af. In het begin was ik heel erg bezig met wat iedereen wel dacht, na een paar dagen liet mij dat al vrij koud. Ge moet er immers simpelweg doorheen, ook door de moeilijke momenten. Dan concentreert ge u ook gewoon best daarop, en niet op omstaanders die ge nooit meer gaat zien.
  • Leg er u bij neer dat het hoogtepunt van zijn reis niet het vliegtuig, het zwembad, de ijsjes, de orka of de gorilla waren, maar wel het dagelijks uitwuiven van de inhoud van de toiletpot.  (JAJU KAKA! x70)


Photobucket

Indien u wat stressbestendig bent: best wel een aanrader!

Reacties uitgeschakeld voor Voor u uitgetest: reizen met een peuter.