Nino,  overpeinzingen

What have I become?

Een zinnetje in mijn vorige post inspireerde me tot een nieuw stukje. Namelijk dat van de groentenpap en de richtlijnen van Kind & Gezin, die naast zeer correct, duidelijk en goed bedoeld zijn, ook vreselijk veel angst induceren. En mede postnatale depressies veroorzaken. Mijn gedacht natuurlijk hé, mijn gedacht. (*)

Nu moet u weten, ik ben geen flipkous. Ik hou nogal van relativeren, rustig blijven, met de voetjes op de grond staan en meer van dat moois. Ik vroeg me dan ook af of dat zou veranderen door het moederschap, want om mij heen zag ik vele lotgenoten worstelen met die kwestie.

Het begint vaak al bij de zwangerschap. Akkoord, er bestaat nogal wat onduidelijkheid over wat mag en niet mag, indien u niet immuun bent voor toxoplasmose bijvoorbeeld. Maar na wat rondkijken en -vragen was ik daar al snel uit en vond ik daar mijn weg in. Ik heb menig oogrollen verspild aan andere zwangeren die op fora ‘Help!!!!! Ik heb kruidenkaas gegeten!!!!” kwamen delen met de rest van de zwangere mensheid. Grappig en een beetje vreemd was echter dat daar reeds een kanteling aan het optreden was. Waar ik dacht: ‘Kom jong, doe maar gewoon’, dachten anderen dat klaarblijkelijk ook over mij. Wanneer ik op een BBQ de sla (recht uit den hof, waar de jonge poes de dag voordien voor mijn ogen haar behoefte deed tussen jawel, de sla) toch maar afsloeg, werd ik als aansteller bekeken. Wanneer ik de taart met crème au beurre (rauwe eitjes) aan mij voorbij liet gaan, kreeg ik een oogrol toegeworpen en werd de taart me toch voorgeschoteld. ‘Gewoon opeten jong, gij flauwe zwangere!’, dacht mijn gastvrouw, en ik die heel de tijd dacht dat ìk net de nuchterheid zelve was, voelde mij een beetje onbegrepen.

Nu moet u weten, eenmaal u kindertjes heeft, dan is er geen ontkomen meer aan. Kleertjes mogen niet zomaar gewassen worden, dat moet met een bepaald middel. Nieuwe kleren of speeltjes moeten trouwens ook gewassen worden, want je weet maar nooit waar die vandaan komen. Feitelijk, gebruik daarvoor ook maar ineens de Dettol. Baby moet elke dag in bad. In dat bad moet speciale olie, antihypohyperallergeenzonderparabenenenandereviezedingens. Zeep mag niet, allez wel op bepaalde lichaamsdeeltjes, op voorwaarde dat het wreed speciale zeep is. Het water mag niet te koud zijn, maar ook niet te warm. De kamer mag niet te koud zijn, maar ook niet te warm. En proper genoeg. Netjes. Hygiënisch. Baby moet continu worden gewogen. En gemeten. En hij moet altijd genoeg bijkomen. Maar ook niet teveel. Dat komt allemaal op curves en afwijkingen daarvan zijn abnormaal. En uw schuld, als moeder. Want gij hebt zeker niet flink gerust, niet goed gegeten, waardoor uw melk niet voedzaam genoeg is. Tsss!

Ook dikke pret is het slaaphoofdstuk. Het kind mag zeker NIET op zijn buik slapen. Maar ook niet op zijn zij. Niet in het ouderlijke bed: daar stikt hij van. Een dekentje: dat mag niet, daar stikt hij van. Een beertje in bed, dat mag ook niet. Want baby propt dat in de mond, en dan stikt hij weer. Pas op: een beertje moet wél mee opdat baby de slaap zou kunnen vatten. Wat impliceert dat ge – eens de baby slaapt – op uw kousevoeten de kamer moet insluipen om het beertje weer uit zijn bed te plukken. (Echt waar, u lacht, maar het staat zo in het boekje). Een slaapzakje, dat moet dan weer. Maar niet te groot, want dan zakt baby naar beneden. En stikt hij. De kamer mag niet te warm zijn, want dan krijg je wiegedood. Een bumpertje rond het bed mag niet, want dan krijgt hij niet genoeg lucht. Een gewoon matrasje is ook al tricky, beter zo’n duur met gaatjes in. Of zo eentje met sensoren, dat piept bij verstikking.

En toen begon ik met vaste voeding. Ik kreeg 2 dikke boeken mee van K&G, gewoon om een prakje te bereiden. Ik leerde inmiddels dat er al zeker 3 soorten Betterfood bestaan en dat het nog niet al gelijk is welke je de uk geeft. Eerst eentje zonder gluten voor de pap, dan eentje met gluten voor de pap, dan eentje voor in de hand… Groentenpap, dat blijkt ook nog geen sinecure. Ik kwam tot de spijtige conclusie dat ik faal op alle gebied. Mijn groenten liggen véél te lang in mijn frigo, ik bereid ze niet correct, kortom: ik ga mijn kind met zekerheid vergiftigen. Net nu hij nog steeds niet gestikt was. Bummer!

Maar het sluipt dus stilaan mijn leven binnen. Toen mijn moeder zei: ‘Begin eens met een lange vinger, dat kregen jullie ook!’, dacht ik ‘Eij, zot? Met al die suiker? Een glutenvrije Betterfood, tot daar toe!’ Toen ik ergens las dat een babietje soep mocht proeven en puree, dacht ik ‘Unk? Wat? Maar daar zit peper en zout in en al, dat mag niet gij!’. Ik stofzuig plots 2-3x per week en wil dat het hier altijd aanvaardbaar proper ligt. Gelukkig hebben wij huisdieren, weiger ik steevast ooit Dettol in huis te halen en heb ik eigenlijk ook totaal geen poetstalent, waardoor we nog verre weg zijn van een steriele thuisomgeving.

Maar kijk, ik kan u zeggen: ik ga in protest. Ik wil het niet. Ik zal geen flipkous worden, nooit ofte nimmer, alle pogingen van de maatschappij ten spijt. En nu ben ik alweer geïnspireerd tot een nieuw stukje, maar ik ga eerst even mijn baby te slapen leggen met zijn te grote slaapzak aan, in zijn bed-met-bumpertje-en-zonder-speciale matras. Onverantwoord, ik weet het, maar gelukkig hebben we een babyfoon met camera, dat dan weer wel. Kuch.

(*) Met veel respect voor K&G, wat ik ondanks alles écht een goede en noodzakelijke dienst vind. Maar waar misschien hier en daar wat aan gesleuteld zou moeten worden. Mijn gedacht hé.

Reacties uitgeschakeld voor What have I become?