Nino,  zever, gezever

Maar waarom…

… Oh WAAROM, mag een mens niets positiefs vertellen over een baby? Publiekelijk en out in the open?

Een drietal weken geleden sliep het Kind eens 3 dagen lang 5 uren door ’s nachts. Eén slaapje van 5 uren bedoel ik dan, we zijn niet overmoedig. Voorzichtig durfde ik dat tegen mijn moeder en zus vertellen en BAM, de nacht nadien sliep hij maar slaapjes van 2 uren meer.

Wat later kwamen er opnieuw slaapjes aan van 5 uren, wat ik weer moest gaan rondstrooien natuurlijk. Tegen zeker 2 mensen, het lef! De nacht nadien: finito.

Eergisteren hadden we een nacht van… hou u vast: bijna 8 uren. Het weekte toch een kleine ‘Hallelujah!’ bij mij los. Maar vertellen zou ik het niet meer, oh neen. No way. Zoiets moogt ge écht niet in gevaar brengen, vind ik. En toen mochten we gaan brunchen bij deze fijne mensen en werd daar natuurlijk naar de slaapgewoonten van het Kind gevraagd. Het lief durfde zomaar vertellen wat er de nacht voorheen was gebeurd. Ik riep nog “Nee! Stop! Niet zeggen!”, maar het was te laat. En ja hoor, deze nacht was kleine uk weer present om de 3 uren. Zoals vanouds, want tradities moet ge in ere houden.

Kijk, moest dat nu 1 keer gebeuren, tot daar toe. Maar 3 keer? What’s up with that? Baby-telepathie? Baby-wraak? Een pact waar wij volwassenen niets van weten?

1. En kijk, nu heb ik dat allemaal open en bloot op de blogue geschreven. We gaan eens kijken wat hij daar mee gaat doen. Misschien wordt hij volgende nacht wel elk uur wakker, wie weet. Ik kijk er al naar uit.

2. Ik heb nog altijd sterke twijfels bij die nacht van 8 uren. Twijfels als in: ben ik niet gewoon een voeding vergeten? Want schaam op mij, maar dat gebeurt al eens. Die nachtvoedingen, het zijn écht rare beesten. Ik zal maar niet vertellen (of toch wel) over de keer dat ik wakker werd en vergeten was dat ik het Kind na de voeding had teruggelegd. Paniek! Waar ligt die platgedrukte en gestikte baby! “In zijn bed jong”, sprak het lief.

Reacties uitgeschakeld voor Maar waarom…