Nino,  zever, gezever

Maar waarom…

… Oh WAAROM, mag een mens niets positiefs vertellen over een baby? Publiekelijk en out in the open?

Een drietal weken geleden sliep het Kind eens 3 dagen lang 5 uren door ’s nachts. Eén slaapje van 5 uren bedoel ik dan, we zijn niet overmoedig. Voorzichtig durfde ik dat tegen mijn moeder en zus vertellen en BAM, de nacht nadien sliep hij maar slaapjes van 2 uren meer.

Wat later kwamen er opnieuw slaapjes aan van 5 uren, wat ik weer moest gaan rondstrooien natuurlijk. Tegen zeker 2 mensen, het lef! De nacht nadien: finito.

Eergisteren hadden we een nacht van… hou u vast: bijna 8 uren. Het weekte toch een kleine ‘Hallelujah!’ bij mij los. Maar vertellen zou ik het niet meer, oh neen. No way. Zoiets moogt ge écht niet in gevaar brengen, vind ik. En toen mochten we gaan brunchen bij deze fijne mensen en werd daar natuurlijk naar de slaapgewoonten van het Kind gevraagd. Het lief durfde zomaar vertellen wat er de nacht voorheen was gebeurd. Ik riep nog “Nee! Stop! Niet zeggen!”, maar het was te laat. En ja hoor, deze nacht was kleine uk weer present om de 3 uren. Zoals vanouds, want tradities moet ge in ere houden.

Kijk, moest dat nu 1 keer gebeuren, tot daar toe. Maar 3 keer? What’s up with that? Baby-telepathie? Baby-wraak? Een pact waar wij volwassenen niets van weten?

1. En kijk, nu heb ik dat allemaal open en bloot op de blogue geschreven. We gaan eens kijken wat hij daar mee gaat doen. Misschien wordt hij volgende nacht wel elk uur wakker, wie weet. Ik kijk er al naar uit.

2. Ik heb nog altijd sterke twijfels bij die nacht van 8 uren. Twijfels als in: ben ik niet gewoon een voeding vergeten? Want schaam op mij, maar dat gebeurt al eens. Die nachtvoedingen, het zijn écht rare beesten. Ik zal maar niet vertellen (of toch wel) over de keer dat ik wakker werd en vergeten was dat ik het Kind na de voeding had teruggelegd. Paniek! Waar ligt die platgedrukte en gestikte baby! “In zijn bed jong”, sprak het lief.

7 reacties

  • vleervlinder

    ik werd de eerste weken elke nacht rond 1u wakker en dacht dan ook dat ik Wannes juist uit zijn bed had gehaald voor een voeding, en begon hem dan te zoeken tussen de dekens van ons bed en op de grond… en dan moest ik toch altijd gaan checken dat hij echt wel nog in zijn bed lag 🙂
    en Wannes begint ook te zagen als we over hem ‘roddelen’, dus volgens mij bestaat baby-telepathie wel degelijk 😉

  • miss_punt

    zot he dat vertellen tegen iemand en het dan mislopen… ik had net hetzelfde en sindsdien hou ik altijd hout vast als ik stoef over zoonlief… ik ben niet bijgelovig he, maar sinds ik dat doe hervalt hij niet in “slechte gewoontes” 😉

  • Marleen

    Haha! Héél herkenbaar allemaal. Ik durf ook niet meer publiekelijk stoefen op mijn blog. Of toch niet tot er zeker een paar maanden van continuïteit gepasseerd zijn en ik zéker weet dat het een vaststaand gegeven is geworden – waarna het niet meer op de blog geraakt omdat het zo vanzelfsprekend is geworden. 🙂
    En over vergeten dat ge u kind al hebt teruggelegd: dat hebben wij ook eens gehad. Ik viel tijdens het voeden geregeld in slaap en op een moment heb ik zo slaapdronken Jolien aan Mario gegeven “Hebt ge ze? Hebt ge ze?” En hij: “Manee, ik voel niks, hoe hebt gij die vast misschien?” En ik had gewoon niks vast, ze lag al in haar bed! Acuut slaaptekort doet rare dingen met een mens (en zelfs met 2 mensen tegelijk!)…

  • piglet

    Ik ben verschillende keren ’s nachts in slaap gevallen, rechtopzittend in mijn bed met Bas nog in mijn armen/op het borstvoedingskussen.
    Waarna ik de vrouw wakker maakte om hem in zijn bed te leggen (ik te stijf), waarna hij tien minuten later wakker werd. Elke keer opnieuw.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *