Alweer een foto?
Ja.
Omdat ik ELKE keer dat ik mijn eigen blogue passeer (wat ik al eens doe, want het kindeke onder die vervloekte blogtitel is zo schoon), UREN lang met het gekweel van Willy en Wendy in mijn hoofd zit. Weet ge nog?
Eigen schuld, dikke bult natuurlijk. Wat een blogtitel bedacht ik mij daar nu ook. Maar kijk, bij deze is deze post waarschijnlijk lang genoeg om hem van mijn en uw scherm weg te halen en is mijn doel bereikt. De afbeelding van de 2 Vlaamsche iconen maakte ik klein genoeg om er geen last meer van te hebben. Ha!
Maar ik smijt er nog een foto bij van dat schoon kindeken en 1 van zijn vele talenten:
Waarom ik hem nog kousen probeer aan te trekken, het is mij een raadsel. Geen kous lang genoeg om bestand te zijn tegen zijn enthousiaste getrappel. Ik kan hem natuurlijk ook broekkousjes aandoen, maar ik ken dat, dan wordt mij dat later zeker verweten à la “Moeder, ge deed mij meisjeskleren aan”. Dus we doen dapper voort: hij met kousen uitschoppen, ik met kousen aantrekken. Leute dat wij hier hebben, ge hebt er geen gedacht van!
4 reacties
Tamara
Zooo koddig dat hij daar ligt, jong! Super 🙂
Zita
Wou net hetzelfde zeggen als Tamara: hoe schattig, hoe hij daar zo ligt! 🙂
Lies
Bobuxkes over zijn kousjes aantrekken! Zelfs als ze nog wat te groot zijn, de pantoffeltjes, houden ze de sokjes wel stevig vast.
Saar
Ik heb mijn zoon toch broekkousen aangetrokken in de winter :p
Zeker als ik met de draagdoek op stap ging en ik blote beentjes wilde vermijden.