Al een behoorlijke tijd Nino

We gaan nog eens voor een full blown babypostje. Hij is nog niet echt 9 maanden, maar aangezien hij een week vroeger is geboren, zal hij nu ergens ongeveer wel even lang uit mijn baarmoeder zijn als hij er in heeft vertoefd. Bovendien slaapt hij en heb ik even tijd, now is as good a time as any dus. Er moet hier toch nog wel eens wat anders verschijnen dan weekmenu’s hé. Tsk. Om het wat minder saai te maken (want ik weet dat, het is immers uw kindeke niet), gooi ik er wat foto’s en filmpjes tegenaan.

Wat kunnen we daar over vertellen…

Inmiddels eet hij als volleerde pap-eter pap. Maar volgens mij verdikt hij al een maand niet meer, daar krijg ik volgende week bij K&G ongetwijfeld een preek over. Ik zou niet weten waarom, want hij eet 250 à 300g groenten- en fruitpap en krijgt nog een 5 à 6 tal voedingen. Helaas impliceert dat dat hij nog steeds geen 7 kilo weegt en daarmee – vermoed ik dus – zelfs de P3 curve heeft verlaten. Niet over stressen, veronderstel ik? De culinaire interesse is verder gezond, zoals u ziet.

Koeken en stukjes fruit eet hij ook al eens graag, maar een week of 2 geleden verslikte hij zich zo hard dat ik durf bekennen dat ik hem er geen meer gegeven heb. Ik ben een mietjesmoeder, ja. Ik ben een paar jaar van mijn leven kwijt, ik zeg het u. Er schieten er volgens mij eigenlijk niet echt veel meer over.

Hij heeft stilaan wat meer fijne haartjes, die zien er overwegend blond uit en ik vind ze erg grappig. Sommige zijn kort, andere erg lang en dat geeft een grappig effect. Al moet ge wel nog een beetje met het vergrootglas kijken.

Hij heeft naast 2 zeer opvallende tandjes onderaan (en een moeder met een stom hoedje) nu ook een tand bovenaan, die ge niet ziet op de foto.

Hij kan zitten en valt maar af en toe meer om.

Liefst dan wel met zijn hoofd ergens tegen, waar ge net geen deken of zacht voorwerp hebt voorzien. Rollen lukt goed, kruipen en dergelijke is nog toekomstmuziek. De grootste stimulans om hem tot beweging in gelijk welke richting aan te zetten: mijn handtas. Ze is dan ook schoon, aja. Vader maakt zich daar een klein beetje zorgen over.

In de wipper liggen is sedert een maand voor baby’s. Nino heeft zo een techniek op zijn eigen.

Recentelijk heeft hij ontdekt dat hij naast handen ook aparte vingertjes heeft. Tot onze verbazing kon hij die ineens ook al behoorlijk fijn gebruiken.

We betreden stilaan de fase van het ‘opvoeden’. Er wordt al eens keihard overdreven gebruld als de patatten niet snel genoeg worden toegediend, wat we niet toejuichen. Hier en daar valt er al eens een noodzakelijke ‘neen, dat mag niet’ wanneer hij labello tracht te eten of de poes hardhandig streelt. Het kind snapt er uiteraard nog niets van.

Maar het is in feite gewoon een zeer leuk, vrolijk, grappig, opmerkzaam, alert, intrigerend en schattig ventje. Geen klachten over.

OH WAIT. Dat ik al 9 maanden niet meer slaap, dat is misschien wel een klein beetje een klacht. (Ok, het is ook een klein beetje overdreven.) Het gekrijs bij het in bed leggen, dat is voorbij. En daar ben ik zeer dankbaar voor, want dat vond ik echt verschrikkelijk. Het slaapritueeltje verloopt meestal vlot en hij is niet boos of verdrietig meer, dat bleek een fase (laat mij voor deze uitspraken ALSTUBLIEFT niet gestraft worden).

Helaas wordt hij nog steeds toch wel zeker om de 2-3u wakker. Heel soms is dat een dag beter en slaapt hij eens 5 uren door, waardoor de hoop groeit dat het eindelijk eens voorbij zal zijn. Maar niets daarvan. De krijstijden hebben mij geleerd dat het veel erger kan, dus ik klaag niet te hard. Prima anticonceptie trouwens, een slechte slaper. Broeders of zusterkes? Hij zal er wel een stokje voor steken. (Niet dat ik dat in de nabije toekomst van plan was, maar goed.)

Nu zijn we weer goed voor een paar maand, ik ga wat verder geeuwen.