le nouveau bébé est arrivé,  zever, gezever

Nog steeds vermist: gebruiksaanwijzing.

‘Misschien is het toch weer of nog de reflux…’, dacht ik, terwijl een stroompje kots mijn schouder overvloeide. En mijn outfit die ik precies een uurtje aanhad. Ik had net de zeurende dochter van het park naar de wipper verhuisd, waar ze nog wat zeurde, waarop ik ze dan maar terug oppakte en ze nog wat verder zeurde. Ik had ook al eens mijn vinger over haar tandvlees laten glijden, want ge weet toch maar nooit, waarop ze zeurde want dat vond ze niet zo leuk. Vervolgens werd het kindje zo rood als een tomaat en weerklonk er een luide wind. ‘Ha, ze is voorzekers geconstipeerd!’, dacht ik toen, waarop ik haar buik masseerde en fietste met haar beentjes. Waarop ze zeurde, want dat vond ze niet zo leuk. Het lief opende een app op zijn iPad en kwam tot de vaststelling dat ze zich temidden een sprongetje bevond (OH NEE!). ‘Ha’, dacht ik toen, ‘Dat is natuurlijk allemaal een beetje zever maar misschien heeft het er toch ook wel iets mee te maken’. Waarop het kind niesde en de snottebellen me rond de oren (en de outfit) vlogen en ik dacht ‘ochgot, nog steeds zo verkouden dat schaap, ge zoudt voor minder zeuren’.

Chance dat ze zo schattig zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *