What’s in a name?
Ik vraag mij af hoe traumatiserend het zou zijn voor een kind – hetzij mannelijk, hetzij vrouwelijk – om door het leven te gaan als “Hummel”. Of “Hummela”, indien vrouwelijk, wij zijn flexibel.
Flexibel, maar niet gemakkelijk, zo blijkt. Van mijzelf weet ik al lang dat ik niet veel namen mooi vind. Of beter: ik vind veel namen erg mooi, maar er zijn er weinig die ik zou kiezen voor het eigen nageslacht. Echt heel erg weinig, eigenlijk. Concreet heb ik voor een jongen 1 naam. U leest dat goed: één naam. Dat beperkt natuurlijk het zeggenschap van een levensgezel. Om maar niet te zeggen dat die in mijn ideale wereld niets in de pap te brokken heeft. Helaas val ik op mannen met toch wel ietwat karakter, dus een evidente overtuigingsmissie wordt dat niet. Lief kent de jongensnaam al lang, maar wordt er niet wild enthousiast van. Hij slaat anderzijds ook niet groen uit wanneer hij hem hoort, dus ik leef in hoop.
Wat een meisjesnaam betreft, is het zo mogelijk nog moeilijker. Daar heb ik er namelijk… geen enkele voor. Er is 1 naam die ik knap vind en zou verkiezen, maar niet met dezelfde begeestering als voor de jongensnaam. Lief vindt ook deze naam echter maar zo-zo.
Lief weet met andere woorden dus heel erg goed wat hij niét wil. Wat hij wel wil, dat is een andere kwestie. Ik weet niet hoe dat met u zat (er komt weer een schaamtelijke bekentenis), maar ik draag al sinds mijn puberteit een briefje mee in mijn portefeuille met namen op die ik mooi vond. Daarop werd natuurlijk lustig geschrapt en aangevuld, maar ik werd met de jaren kieskeuriger. Mijn lijst werd geperfectioneerd. Lief, dat is een man en vroeger was dat een jongen, die heeft daar nog nooit over nagedacht. Als je hem vraagt welke namen hij mooi vindt, dan moet hij heel diep nadenken. En zegt hij wel wat, maar meer from-the-top-of-the-head. Met weinig overtuiging en weinig passie. Om maar te zeggen: hij zei eens een keertje dat hij “Massimo” wel schoon vond. MASSIMO! *hartaanval* Volgens mij meende hij het nog ook.
En kijk, ik beken: ik vind dat eigenlijk niet eerlijk. Ben ik al meer dan 10 jaar bezig om dé namen te destilleren uit het gigantische aanbod dat er bestaat, mag een man die daar nog nooit over nadacht daar zomaar een stokje voor steken. Namen die het resultaat zijn van mijn diepgaand empirisch onderzoek en zware selectieproeven, een heel decennium lang? “Bwa, ik vind dat zo schoon niet”, zegt hij, en daarmee zou de kous af moeten zijn.
Het worden nog zware noten om te kraken jong. But I will not surrender sisters, en dat doe ik voor elk jong meisje dat een briefje met namen voor haar toekomstige kindertjes in haar tasje heeft steken.
Als toemaatje enkele namen die ooit op mijn lijstje prijkten maar de selectieproeven niet hebben doorstaan…
Mannelijk: Milan, Luka, Milo, Jamin
Vrouwelijk: Katinka, Jennifer, Lieselore, Neeltje, Estella, Reintje, Skye
Probeer er niet teveel van te maken. Sommigen vind ik immers nog steeds mooi, anderen “bwah”, van nog anderen denk ik “Man wat voor smakeloze puber was ik!”. En nee ik verklap niet welke tot welke categorie behoren. Sommigen zijn geschrapt omdat ze té veel zijn gaan voorkomen, een voor mij persoonlijk belangrijk criterium. Ik vond dat nogal sneu dat er vroeger 8 Steventjes, 9 Kristofkes en 10 Annekes in mijn schooltje zaten. Een beetje uniciteit mag wel, al moeten mooie namen daar dan soms wel voor sneuvelen. Anderzijds ga ik mijn kind ook niet Lancelot noemen hoor, omdat hij zeker de enige zou zijn. We vinden wel een gulden middenweg.
En met natuurlijk alle respect voor de mensen die vermelde namen erg mooi vinden, kozen of gaan kiezen. Over smaken en kleuren valt niet te twisten, gelijk ze zeggen. Zo weet ik dankzij Twitter dat veel dames een lichte kokhalsreflex krijgen bij het horen van de naam Skye. En zullen er ongetwijfeld mensen zijn onze uiteindelijke keuze ook niet mooi vinden. C’est la vie. Maar als jullie dan gewoon zéggen dat jullie de naam de max vinden, dan zijn wij ook al content. Net zoals jullie Hummel natuurlijk ook 1 van de schoonste beebies ooit gaan vinden. Dat spreekt.
18 reacties
Katleen
Zo herkenbaar. Verder ga ik mijn mening niet geven over je namen uit vrees op tenen te trappen en zal ik uiteindelijk sowieso de naam de max vinden 😉
jessie
ZO herkenbaar!!!
Mijn baby is mijn levendroom, mijn levenwerk. Al jaren wist ik DE namen en kocht ik de kleren en de spullen, etc…
lief die wist met niet beter af te komen dan “sofie ofzo” Euh: GADET??!!! Niets mis met sofie ofzo, maar serieus, geen kind van mij kan zo heten…. I need some rock’n roll! ECHT
Laat hem maar in zijn wereldje zonder ideeën zitten en praat gewoon af en toe over de baby maar dan mét jouw naam. Bijvoorbeeld: als Jefke (ik zeg nu maar iets) later dit of dat….Zo went hij wat aan het idee 😉
SUCCES
MamaVanKleineZus
Hihi, ik had vroeger ook zo’n lijstje. Uiteindelijk zijn het toch namen geworden die nooit op het lijstje gestaan hebben. T moeilijkste is idd met 2 verliefd geraken op een naam. Soms moet je t eens een tijdje proberen: als je over hummeltje bezig bent, ook echt met die naam aanspreken. Een weekje of zo. Als je t dan nog mooi vindt en het eigenlijk al gewoon bent, dan heb je de naam. Is nu voor onze kleine meid nu toch ook zo gelukt!
Veel succes!
Sara
Ja, die namen! Ik had vroeger ook een aantal namen die ik mooi vond. Eéntje vind ik nog steeds mooi, maar de wederhelft vindt het maar niets. De andere zou ik nu zelf al niet meer op mijn lijstje zetten.
We zijn dus terug van nul begonnen, om uiteindelijk bij het zien van onze kleine vent hem een naam te geven die totaal niet op het lijstje voorkwam. We zagen hem en we wisten hoe hij moest heten. Heel speciaal.
Voor zijn broertje of zusje gaan we toch maar weer een lijstje maken, maar als we geen topfavoriet hebben, geeft dat niets. We zien het wel als het zover is.
Veel lijstjesmaak-, overtuigings- en keuzeplezier!
P.S. Ik vind het niet meer dan eerlijk dat S. ook een lijstje maakt met namen waar hij grondig over nadenkt, nadat jij al zo lang bezig bent aan jouw lijstje. Pas daarna heeft hij medezeggenschap. 😉
moetie1
toen mij ma zwanger was van mijn jongste broer wilde ik geen broer maar een zusje die Sophie zou heten,en zoals je al merkt was het een broer Wim .
Jaren later toen ik zelf zwanger was ,was het evident dat,als het een meisje zou zijn,het een Sophie zou worden,en ja die heb ik,wel op de franse manier geschreven!!
Bij de 2de was het al moeilijker,toen wisten we het geslacht al voordien,en man zei,ik wil een Tom,dat is het ook geworden.
Ik hoorde dit niet graag,en heb hem jarenlang Lowietje genoemd.
Zo zie je maar,”vroeger”was de naamkeuze ook al een punt van discussie!
Pingback:
Sara
De naamkeuze was hier ook niet gemakkelijk. Ik wou een korte, originele naam. Al mijn suggesties werden lelijk bevonden door lief, terwijl hij nooit 1 suggestie heeft gedaan. De enige naam die overbleef was Pia. Zodoende.
Tess
Groot gelijk dat je je niet laat doen, we doen dan zoveel moeite om zo’n briefje te maken. Gooi maar net als Anna uw vrouwelijke charmes in de strijd 😉
Geen kotsneigingen hier, twee van mijn favorieten staan erbij.
moeferkoe
Ik vind Moeferkoe een hele mooie naam 😀
maantje
Hewel, ge gaat het niet geloven, hé, maar wij hebben al twee meisjesnamen en één jongensnaam. Maar geen kind, geen zwangerschap, en geen zekerheid dat dat er ooit wél komt. Hihihi. Wij praten met regelmaat van de klok al over X en Y en Z. Het ergste wat ons op dat gebied zou kunnen overkomen, is dat we twéé jongens krijgen. Dan moeten we nog hard gaan zoeken, want jongensnamen vind ik een miljard keer moeilijker dan meisjesnamen.
Misschien moet je het doen zoals blijkbaar verschillende mensen uit de tijd van onze ouders: kindje één wordt door één ouder ‘genaamd’ (in dit geval duidelijk jij, aangezien je meer research hebt gedaan) (wel met een veto-recht: het zou natuurlijk wel pijnlijk zijn als je liefste lief elke keer aan één of andere monsterlijke tante met wrat denkt bij een welbepaalde naam, of aan de gebochelde dorpsgek ofzo). En komt er dan nog eens een kindje, dan mag de ander zich volledig uitleven (uiteraard ook weer met een veto-recht). Aangezien hij nog géén opzoekingen heeft gedaan, kan jij hem in de komende jaren natuurlijk al heel voorzichtig af en toe wat dingetjes toegooien die jij heel stiekem mooi vindt (vooral niet te hard zeggen dan, hij moest maar eens denken dat je hem gaat beïnvloeden :D).
In ieder geval hoop ik uit de grond van mijn hart dat jullie op een dag samen helemaal verliefd zijn of worden op een naam, zoals wij bij onze drie namen. Het is écht fijn om al over die wezentjes te praten zonder dat ze er überhaupt zijn. Om zo zeker te weten dat die namen zo formidabel klinken in het dagdagelijkse gebruik.
Veel succes!!
Ester
Bij ons verhuisde sommige namen mee naar de volgende zwangerschap. zo is Myrthe altijd ongebruikt gebleven wegens het feit dat de laatste twee jongens waren en een vijfde def niet tot de mogelijkheden behoort. voor de Hollandse noot: Jamin is een wel gekende snoepjes winkel in Nederland 🙂 gelukkig dat jullie daar dus niet voor kiezen.
Lieve
@Ester: aja, ik haal dat ook uit Holland. Die naam had ik ooit eens opgepikt uit een strip van ‘Jan, Jans en de kinderen’. Jamin was een buurjongetje van Catootje. Ik vind dat geweldige boeken!
maantje
Dan zal je het kindje Jan of Jans moeten noemen, hé!
(By the way: gisteren kwam het vriendje ineens af dat hij toch niet meer zo zeker was over de jongensnaam, en dat terwijl HIJ daarmee afkwam en dat hij al sinds zijn prille jeugd een eventuelige zoon zo had willen noemen! Be aware … men are strange als het over namen gaat! 😉 )
Lieve
@maantje: of Catootje… of Karlijn… of later nog Gertje erbij… of Jeroen 😉
En haha, uw schaap is ook wispelturig precies 😉 Ik zou zeggen, hopen op dochtertjes, daar heb je toch zeker 2 naampjes voor!
Vivache
Hier heb ik tot 2 weken voor de bevalling tegengestribbeld.
Alle namen waar ik al eeeeeuwen mee liep waren niet goed voor mijn man. Meestal werden ze met opgetrokken neus onthaald. 2 weken voor de bevalling heb ik dan maar in al mijn vermoeidheid toegegeven – of twas dat ik wou verder doen aan onze doopsuiker. 😉
Maar kom, eens ik de naam nu gewend ben, valt het al bij al nog mee en het past bij zijn deugnieterij…
Pingback:
Pingback:
Pingback: