Hummeltje,  overpeinzingen

Proficiat

Een mijlpaal, zuchtje. Het gebeurde voor het eerst op maandag, toen ik voor de VDAB-mevrouw plaats nam op een stoeltje. En zij vroeg: “Moet je me niet eerst iets vertellen?” Ik wist absoluut niet wat de dame bedoelde en glimlachte eens: “Euhm, nee hoor, begin maar!”. “Euh, kan het kloppen dat u zwanger bent”? Potverdikke, ja! Natuurlijk! Zwanger, ’t is ook nog waar. Ik schrok er enigszins van dat zij dat zo ‘out of the blue’ had vastgesteld, dat is me namelijk nog niet eerder overkomen.

En ja hoor, ook vandaag – toen ik naar de CM ging voor een inlichting – voltrok zich een gelijkaardig scenario. De inlichting had niets met zwangerschap te maken, dus ik bedankte de man na een kort onderhoud vriendelijk en wilde zijn kantoortje buiten stappen. Waarop hij gauw nog riep: “En proficiat hé!”. Verdoeme, wat is dat vreemd. Mijn lijf verraadt iets, zonder dat ik er woorden aan geef. De brave jongen overstelpte me onmiddellijk met zwangerschapsdagboeken en foldertjes, wat handig bleek want ook daar komen uiteraard alweer de nodige formaliteiten bij kijken.

Maar bon. Zolang ze me nu niet gaan aanraken, is het goed. Dat gaan ze toch niet doen, hé?

Reacties uitgeschakeld voor Proficiat