Hummeltje

Gewenning

U moet weten, geduld, dat is mijn sterkste kant niet. Als ik iets wil, dan kan ik daar niet al te lang op wachten. Bovendien hebben lief en ik dit helaas gemeen. Bij mij beperkt dit zich meestal tot bv. een paar schoenen dat ik gezien heb en waar ik – uiteraard – direct moet omgaan, het lief zijn smaak is ietwat duurder. En hij heeft goestjes. Ik voel ze na een jaar of 4 wel al redelijk goed aankomen. “Kijk eens, dat is nog een schone pen hé?”, resulteert in de aanwezigheid van een veel te dure pen een week later.

Hummel heeft de ongeduldigheid van zijn ouders goed begrepen en liet niet echt lang op zich wachten. Ik had het zelf erg snel door, dat er iets niet pluis was. Daarom deed ik een testje en ging toen naar het lief met de nu al historische woorden: “Zeg kijk eens, ziede gij daar nu een streepke in?”. Lief – niet wetend dat ik aan het testen was of daar überhaupt een reden voor had – viel net niet van zijn stoel en wist zich nog naar de kast de begeven om zich een dubbele whisky in te schenken. Ikzelf besefte stilaan wat ik hem gevraagd had en vooral: wat het antwoord was.

Ik was toen vermoedelijk nog maar iets meer dan 4 weken zwanger (en dus eigenlijk nog maar 2 weken), dus we hadden nog zo ’n 8 weken te gaan. Te gaan voor ik het officieel wilde maken, te gaan voor ik enigszins gerust durfde te zijn. En 8 weken, ik vind dat lang. Veel te lang, zelfs. Sommigen hadden het al snel door, in de feestperiode valt dat gelijk toch echt wel wat meer op. Ik schonk mezelf dan ook Kidibul in achter de rug van de andere feestvierders (visueel geen verschil met echte bubbels), en zei dat ik gestopt was met roken als goed voornemen. Bwahaha, they should have known: ik heb helemaal niets met goede voornemens. Maar het lukte, meestal, behalve bij moeders en allerbeste vriendinnen, ge kent dat: die zijn niet zo makkelijk te verschalken. Maar dat vond ik dan ook niet erg, als het mis zou gaan, dan hebt ge die mensen ook nodig, denk ik dan.

Na de goede 9 weken echo volgde de tweede bekendmaking aan broer, zus, schoonbroer en hun kinders. Zij werden uitgenodigd hier ten huize voor een boterhammeke met bijbedoelingen. We kochten voor het aperitief een magnum-fles champagne en ik kwam op het sublieme idee om die van een bijzonder merk te voorzien:

Er werden eerst wat wenkbrauwen gefronst bij het aanschouwen van de fles, maar eens de euro was gevallen, was er vreugde alom. Ik blij dat we ook daar weer vanaf waren, want mijn zenuws swingen op dergelijke momenten echt de pan uit. Ook bij de echo’s, trouwens. Geloof mij, ik weet dat ik mijn beide pollekes mag kussen voor het gebrek aan symptomen en dat doe ik ook, maar soms denkt ge dan echt dat het allemaal niet waar is. Maar zenuws dus, naar ’t schijnt proeft Hummel dat aan mijn vruchtwater, dus ik wil dat arme kind zijn enige drankje niet bezoedelen.

Wat we inmiddels nog achter de rug hebben is het eerste bezoek aan een babywinkel, alwaar we ons nog danig niet op ons gemak voelden tussen de dikke buiken en ontelbare ukken in buggy’s. Het is nog vroeg om daar al rond te lopen, maar ik ga voor de gewenning. Af en toe eens binnengaan, telkens een minuutje langer. Ook moest ik mij wegsteken achter de rekken omdat ik een Facebookvriendje spotte, ik zal maar weer die chance hebben. Bovendien valt het dan echt wel op hoe weinig ge er nog maar van weet. “Eej kijk, dat is een schoon beddeke, niet?”, waarop bij mij de volgende gedachtenstroom volgde. “Maar waar moet dat dan eigenlijk staan… In het kinderkamertje dat we voorzien hebben boven, of beneden in de living? Tiens, zo’n kindje slaapt toch veel overdag en ’s nachts… (Of laat ons dat alleszins hopen). Kopen mensen dan 2 beddekes? Of een wieg en een beddeke? Maar daar is gelijk geen verschil meer tussen?” U zal merken, wij zijn leken, en gaan ons nog wel meer domme dingen afvragen. Over het voorgaande: dom of niet, ik weet feitelijk echt niet hoe mensen dat doen. Dus enlighten us, ervaren blogmoeders. Daarna werd ik een beetje bleek bij het aanschouwen van de 1000 soorten buggy’s, 10 000 soorten maxi-cosi’s, hangmatten voor baby’s, automatisch wiegende relaxjes met afstandsbediening (elp!) en badjes in 35 uitvoeringen.

Maar het zal wel loslopen, denk ik dan. En we hebben nog tijd. En toch ook nog wel een beetje gezond, nuchter boerenverstand. En ook en vooral: wij zijn ook redelijk deftig opgegroeid, zonder al te veel gedoe. Oef.

Ps. Van dat ongeduld… Dit berichtje stond natuurlijk al een hele tijd klaar in Draft. Alsook het vorige. Aja.

Reacties uitgeschakeld voor Gewenning