de hulplijn,  Hummeltje,  overpeinzingen

Overdaad schaadt

Kijkt, ik ga nekeer iets tonen. Een bron van wanhoop, voor mij persoonlijk. Gisteren liepen wij nogmaals door een babywinkel (remember: gewenning). De voornaamste reden was dat we online een tricot slen hadden besteld, die we gingen ophalen. Het is bovendien een winkel waar ze ook wel wijze zwangerschapskleren hebben, dus ik ging een kijkje nemen. Lief pikte hier en daar een boekje mee.

Eén van die boekjes bleek een catalogus. Met dingen die ge nodig hebt, volgens de babywinkel. De babywinkel is bovendien zo vriendelijk om achteraan in de catalogus een lijstje te stoppen met al die dingen die ge nodig hebt. Ik laat u even meegenieten van het lijstje (klikken voor groter).

En het zal best aan mij liggen, maar ik word daar instant moedeloos van. Dat kindje op zich, ik zie dat eigenlijk heel goed zitten. Het is gewenst en welkom en zoveel meer. Maar alles wat daarbij komt kijken, ge hebt er geen gedacht van hoe zielig en onbekwaam mij dat soms doet voelen. Nu pas op, ik kan redelijk goed relativeren en al, maar ik kan niet ontkennen dat ik behoorlijk duizelig word van zo’n lijstje. En als ik dan nadenk, dan vind ik dat een beetje raar. Het kindje op zich geweldig goed zien zitten, maar moedeloos worden van de spulletjes. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Het doet mij denken aan het verhaal van een meisje dat van het platteland in China naar België was verhuisd. Ze vertelde hoe ze in haar eigen dorp boodschappen deed, en hoe anders dat hier was. Waar ze ginds simpelweg ‘melk’ ging halen, kwam ze hier terecht in een supermarkt. ‘Melk’ bleek nog slechts een vaag begrip. Mager, halfvol, vol, met extra vitaminen, met extra calcium, voor kindjes, voor oude mensen, halve litertjes, liters, dozen van 5 liter, wit product, merk 1, merk 2, merk 3… En hoe ze daar helemaal radeloos weer buiten ging, zonder melk, maar met een halve depressie. Ik geloof in het feit dat teveel keuze voor de mens niet goed is. Of toch niet voor mij, want ik begreep perfect wat het meisje bedoelde.

Het is zondag en slecht weer, dus ik ben maar even aan het tellen geslagen. Op dit lijstje staan 131 dingen. HONDERDEENENDERTIG DINGEN. Waar bij de helft nog staat: 2 stuks, 6 stuks, 8 stuks. Ik weet: het zal wel loslopen. Ik weet: dit is een lijstje van een babywinkels, en het doel van babywinkels is nu eenmaal veel verkopen. Ik weet: binnen een jaar lach ik met deze lijst en weet ik perfect wat er bedoeld wordt met pakweg een badstaander, een gordelgeleider of een parkbumper. Maar nu vind ik mijzelf een beetje zielig en vraag ik mij af of andere beginnende ouders daar ook last van hebben, of net met veel enthousiasme elk item op deze lijst gaan kopen. En of dat hen dan de illusie verschaft perfect te weten waar ze aan begonnen zijn en dat perfect onder controle te zullen hebben. Want al koop ik 262 dingen, daar geloof ik niet in. Het wordt ongetwijfeld nieuw, wonderbaarlijk, moeilijk, prachtig, lastig, heerlijk en uitputtend. No matter how much stuff I buy. Toch?

Tenzij jullie mij nu vertellen dat het een heel accuraat lijstje is en we daadwerkelijk alles wat er op staat nodig zullen hebben. Dan ga ik eventjes een klein beetje huilen, als het niet geeft.

17 reacties

  • zusjesenzo

    Bij onze oudste dochter zijn wij onze cadeaulijst ook in zo’n grote babywinkel gaan leggen. Ze gingen met ons door de winkel met een kar en die lag “maar” halfvol. De verkoopster zei: zijn jullie wel zeker dat jullie alles hebben?! Bij andere koppels zijn het altijd zeker 2 volle karren!”. Wat een onzin zeg! Een kleine baby heeft echt niet zoveel nodig hoor. Laat je niet van de wijs brengen en volg je gezond verstand (en je bent goed bezig, want je hebt je zelf al afgevraagd of het wel klopt dat dit nodig is).
    Een goeie babyfoon hadden wij, een babybedje waar ikzelf nog had ingelegen en voor de rest veel geleende kleedjes.

    Veel succes nog!

  • Karen

    Hey Lieve,

    herken het gevoel, hoewel ik er al aan gewend ben na 37 weken zwangerschap 😉

    Ik heb nu de basis voor het “begin”! en langzaamaan kopen we bij wat echt nodig is! En dat gaat om simpele dingen hoor: ik weet een pasgeboren heeft nog geen plaspotje nodig , maar binnen de zoveel maand wel… als de tijd er is dan kopen we er eentje! en dat is de reden waarom we geen geboortelijst aanleggen, maar een pamperrekening.Ik wil mijn huis nog niet vullen met “mogelijks bruikbare, misschien nuttig,hoogstwaarschijnlijk handige, hopelijk wel nodige, … aankopen.

    als je raad wil ….

  • Katleen

    Een bed (met matras), een babyfoon (alhoewel de baby de eerste weken waarschijnlijk naast jullie zal liggen en je dat dus pas later nodig zal hebben), veel bodykes, pyjama’s en hydrofiel doeken. Meer heb je niet nodig, denk ik…

  • Evy

    ach meiske, laat u niet van de wijs brengen, ge zult da zekers vreed goed doen, zonder die 131 dingen. Als ge iets hebt om da kind in te leggen als het niet in uwen draagdoek zit, dan zit ge al op de goeie weg. En een pamperken is ook altijd handig. Wij hebben wel zo een lijstje gelegd, maar hebben zeker die lijst in diene cataloog niet gevolgd. Allee, veel succes met het schrappen van overbodige zaken.

  • Tamara

    Dikke b*llsh*t, die lijstjes! Pure commercie. Ik werd daar ook wanhopig van, van dat veel te groot aanbod.

    Als ik je een tip mag geven: Kind en Gezin heeft een brochure, Baby-uitzet heet het of zo, die wel beknopter en accurater is. Veel makkelijker om je daarop te baseren. Moet maar eens zoeken op hun site, je kan die bestellen, denk ik.

  • Veerle

    Mmm, en een babybadje (of tummytub) is toch ook gemakkelijk. (het kan ook in de lavabo, ja, dat kan)
    Ne relax zou ik toch ook niet willen missen.
    Een mobil om ze eventjes af te leiden.
    Papflessen (als je geen borstvoeding geeft)
    En al de rest heb je inderdaad niet nodig.

  • Moeferkoe

    Oef, dat was lachen, die lijst! 😀
    Die drie dingen die je daar opnoemde ken ik in ieder geval al niet, en ik reken mijzelf dan al bij de gevorderde mama’s.
    En zelfs die babyverzorgingsproducten die daar op die lijst staan, zelfs dat had ik niet in huis. Je krijgt dat toch mee van de materniteit.
    Komt allemaal wel goed, net zoals al die verstandige mensen hierboven zeggen 😀

  • Lieve

    Mens, ik ben wel blij dat jullie allemaal dingen opnoemen die ik zelf al in mijn iets realistischer lijstje in mijn hoofd heb. Behalve die kartonnen doos, die ga ik nog toevoegen 😉

    @ Karen: ik weet ook nog niet of we voor een geboortelijst gaan eigenlijk. En hup hup baby-in-buik, wij wachten op jou!

    @Valerie: laat dat nu net iets zijn waar we vree veel vragen over hebben. Er bestaan er van 200 euro tot 1000 euro (slik) en dat ziet er allemaal anders en tegelijk ’t zelfde uit. Ik denk dat Karen daar ook nog twijfels over had, dus moest ge goede tips hebben, laat maar komen.

  • Indijan

    Over het aantal stuks: Wij kregen altijd maar slabbekes cadeau. Dan denkt ge 20 stuks is misschien wel wat veel. Maar niet dus (tenzij ge elke dag een wasmachien wilt doen).

    Verder is ons mooiste cadeau geweest dat vrienden van ons kwamen koken (ze brachten alles zelf mee) en ook alles afwassen en opkuisen achteraf. Zoiets zie ik nog niet op het lijstje staan…

  • Roos

    Tip: een goede vriendin die recent een baby heeft gekregen dat lijstje onder de neus schuiven en haar een missie geven: schrappen die handel.
    Et voila, de helft van je lijstje blijkt al een no-go te zijn.
    Ik vond een geboortelijst wel handig want anders zit je daar met massa’s knuffelberen en kleedjes maar geen bad om je kind in te stoppen.

  • isabel

    E’tje heeft amper één vierde van wat er op die lijst staat denk ik (en op het moment van zijn geboorte nog vééééél minder), en ’t kereltje ziet er bij mijn weten toch niet zwaar verwaarloosd uit 😉 Favoriete speelgoedjes zijn hier momenteel een plastieken fles en een houten lepel, ook geen grote hap uit mijn budget 😉 En verder heb ik heel veel kunnen lenen of uit de kringloop- en tweedehandswinkel (een hele degelijke en nog propere maxi-cosi bijvoorbeeld, amper 20 euro voor betaald!).
    Komt wel goed 🙂

  • Isabel

    Moeha vooral 🙂

    Wij hadden bij ons eerste een geboortelijst (in een gekende winkel in Deinze…), ’t was een “kleintje” volgens de mevrouw die ons begeleidde daarin (zo een 1200 euro) dacht ik, zelf werd ik misselijk van dat bedrag. Er stonden idd een aantal zaken op die achterafgezien te weinig gebruikt werden, anderzijds, hadden wij dan wel eigenlijk niemand van wie we gerief konden lenen en aangezien we toch voor meerdere kindjes zouden gaan, wou ik wel enkele zaken in ’t nieuw (oppervlakkig en al :p), zoals een buggy biijvoorbeeld.

    Bij onzen tweeden hebben we een lijst in een kledijwinkel gelegd (kleertjes voor beide kindjes op), omdat ik eerlijkgezegd geen zin had in zevenhonderd knuffelberen en achthonderdmiljoen slabbetjes, hoe ondankbaar dat ook mag klinken.
    Een “speelgoedsponsoringrekening” hadden we er ook opgezet en dat was wel handig, dan kan je kopen wat je wil en vooral wanneer je het wil.

    Veel succes en laat je niet zot maken! :))

  • Evy

    oh, ik heb geen miljoen knuffels gekregen *snif* maar wel 12 broeken in maat 68. Twaalf!! Blijkbaar zeiden ze in de klerenwinkels: pakt iets voor een maand of zes, altijd handig. En ze zeiden dat in alle klerenwinkels tegen al mijn nonkels en andere familiedinges… Dus een geboortelijstje is echt wel handig. Pas op, wij hadden dus wel een geboortelijstje zenne, en blijkbaar ook een eigenzinnige familie…

Laat een reactie achter op Moeferkoe Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *