de hulplijn,  Hummeltje,  overpeinzingen

Overdaad schaadt

Kijkt, ik ga nekeer iets tonen. Een bron van wanhoop, voor mij persoonlijk. Gisteren liepen wij nogmaals door een babywinkel (remember: gewenning). De voornaamste reden was dat we online een tricot slen hadden besteld, die we gingen ophalen. Het is bovendien een winkel waar ze ook wel wijze zwangerschapskleren hebben, dus ik ging een kijkje nemen. Lief pikte hier en daar een boekje mee.

Eén van die boekjes bleek een catalogus. Met dingen die ge nodig hebt, volgens de babywinkel. De babywinkel is bovendien zo vriendelijk om achteraan in de catalogus een lijstje te stoppen met al die dingen die ge nodig hebt. Ik laat u even meegenieten van het lijstje (klikken voor groter).

En het zal best aan mij liggen, maar ik word daar instant moedeloos van. Dat kindje op zich, ik zie dat eigenlijk heel goed zitten. Het is gewenst en welkom en zoveel meer. Maar alles wat daarbij komt kijken, ge hebt er geen gedacht van hoe zielig en onbekwaam mij dat soms doet voelen. Nu pas op, ik kan redelijk goed relativeren en al, maar ik kan niet ontkennen dat ik behoorlijk duizelig word van zo’n lijstje. En als ik dan nadenk, dan vind ik dat een beetje raar. Het kindje op zich geweldig goed zien zitten, maar moedeloos worden van de spulletjes. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Het doet mij denken aan het verhaal van een meisje dat van het platteland in China naar België was verhuisd. Ze vertelde hoe ze in haar eigen dorp boodschappen deed, en hoe anders dat hier was. Waar ze ginds simpelweg ‘melk’ ging halen, kwam ze hier terecht in een supermarkt. ‘Melk’ bleek nog slechts een vaag begrip. Mager, halfvol, vol, met extra vitaminen, met extra calcium, voor kindjes, voor oude mensen, halve litertjes, liters, dozen van 5 liter, wit product, merk 1, merk 2, merk 3… En hoe ze daar helemaal radeloos weer buiten ging, zonder melk, maar met een halve depressie. Ik geloof in het feit dat teveel keuze voor de mens niet goed is. Of toch niet voor mij, want ik begreep perfect wat het meisje bedoelde.

Het is zondag en slecht weer, dus ik ben maar even aan het tellen geslagen. Op dit lijstje staan 131 dingen. HONDERDEENENDERTIG DINGEN. Waar bij de helft nog staat: 2 stuks, 6 stuks, 8 stuks. Ik weet: het zal wel loslopen. Ik weet: dit is een lijstje van een babywinkels, en het doel van babywinkels is nu eenmaal veel verkopen. Ik weet: binnen een jaar lach ik met deze lijst en weet ik perfect wat er bedoeld wordt met pakweg een badstaander, een gordelgeleider of een parkbumper. Maar nu vind ik mijzelf een beetje zielig en vraag ik mij af of andere beginnende ouders daar ook last van hebben, of net met veel enthousiasme elk item op deze lijst gaan kopen. En of dat hen dan de illusie verschaft perfect te weten waar ze aan begonnen zijn en dat perfect onder controle te zullen hebben. Want al koop ik 262 dingen, daar geloof ik niet in. Het wordt ongetwijfeld nieuw, wonderbaarlijk, moeilijk, prachtig, lastig, heerlijk en uitputtend. No matter how much stuff I buy. Toch?

Tenzij jullie mij nu vertellen dat het een heel accuraat lijstje is en we daadwerkelijk alles wat er op staat nodig zullen hebben. Dan ga ik eventjes een klein beetje huilen, als het niet geeft.

Reacties uitgeschakeld voor Overdaad schaadt